Maar die consument laat zich vooral leiden door zijn eigen economische principes: ‘duurzaam, maar niet duurder’. Voor het verduurzamen zijn we vooralsnog dus nog sterk afhankelijk van overheidsmaatregelen, hetzij in de vorm van belastingen (demotivatie), hetzij in de vorm van subsidies (stimulering). Ook hier is het uitgangspunt vooral het financieel gewin of verlies van de consument. Deze overheidsmaatregelen vinden hun grondslag in politieke besluitvorming, die op haar beurt weer wordt gevormd door verkiezingsuitslagen of peilingen. Daardoor kennen veel van deze maatregelen een tijdelijk karakter en daarmee zijn ze op zichzelf niet duurzaam. Dit maakt de overheid naar de mening van veel consumenten en bedrijven onbetrouwbaar. Neem nu het beleid ten aanzien van dieselmotoren. Waar enige jaren terug nog via de houderschaps-belasting de aanschaf van ‘schone’ dieselauto’s werd gestimuleerd, werd deze maatregel weer teruggedraaid en werden dieselbezitters verrast met extra en onvoorziene kosten. Het huidige beleid betekent niet alleen een individuele lastenverzwaring, maar heeft ook macro-economisch gezien grote gevolgen. Ondanks miljardeninvesteringen in ‘schone’ euro6-dieselmotoren moet het aantal diesels worden teruggedrongen, terwijl velen van mening zijn dat juist de bijdrage van schone diselmotoren cruciaal is om de voor 2020 opgelegde emissienorm van 95 gram CO₂ per kilometer te kunnen halen.

De vraag blijft of overheden in staat zijn en het lef hebben om een langetermijnstrategie uit te werken.

Het zwalkend overheidsbeleid en het gemis aan een echte langetermijnvisie en -strategie veroorzaken onzekerheid in de markt en afwachtend gedrag bij de consument. Dat heeft niet alleen consequenties voor de verkoop van nieuwe auto’s, maar ook voor de afzet van gebruikte dieselauto’s. Het is duidelijk dat er maatregelen genomen moeten worden en dat we toe moeten naar echte verduurzaming, daarover is weinig discussie. Transparantie, feitelijkheid en duidelijkheid over hoe we daar geraken is echter minstens zo belangrijk om het noodzakelijke maatschappelijk draagvlak hiervoor te creëren. De vraag blijft of overheden in staat zijn en het lef hebben om een dergelijke strategie voor de lange termijn uit te werken, of toch vooral beleid blijven maken voor de korte (verkiezings)termijn. 

Maar die consument laat zich vooral leiden door zijn eigen economische principes: ‘duurzaam, maar niet duurder’. Voor het verduurzamen zijn we vooralsnog dus nog sterk afhankelijk van overheidsmaatregelen, hetzij in de vorm van belastingen (demotivatie), hetzij in de vorm van subsidies (stimulering). Ook hier is het uitgangspunt vooral het financieel gewin of verlies van de consument. Deze overheidsmaatregelen vinden hun grondslag in politieke besluitvorming, die op haar beurt weer wordt gevormd door verkiezingsuitslagen of peilingen. Daardoor kennen veel van deze maatregelen een tijdelijk karakter en daarmee zijn ze op zichzelf niet duurzaam. Dit maakt de overheid naar de mening van veel consumenten en bedrijven onbetrouwbaar. Neem nu het beleid ten aanzien van dieselmotoren. Waar enige jaren terug nog via de houderschaps-belasting de aanschaf van ‘schone’ dieselauto’s werd gestimuleerd, werd deze maatregel weer teruggedraaid en werden dieselbezitters verrast met extra en onvoorziene kosten. Het huidige beleid betekent niet alleen een individuele lastenverzwaring, maar heeft ook macro-economisch gezien grote gevolgen. Ondanks miljardeninvesteringen in ‘schone’ euro6-dieselmotoren moet het aantal diesels worden teruggedrongen, terwijl velen van mening zijn dat juist de bijdrage van schone diselmotoren cruciaal is om de voor 2020 opgelegde emissienorm van 95 gram CO₂ per kilometer te kunnen halen.

De vraag blijft of overheden in staat zijn en het lef hebben om een langetermijnstrategie uit te werken.

Het zwalkend overheidsbeleid en het gemis aan een echte langetermijnvisie en -strategie veroorzaken onzekerheid in de markt en afwachtend gedrag bij de consument. Dat heeft niet alleen consequenties voor de verkoop van nieuwe auto’s, maar ook voor de afzet van gebruikte dieselauto’s. Het is duidelijk dat er maatregelen genomen moeten worden en dat we toe moeten naar echte verduurzaming, daarover is weinig discussie. Transparantie, feitelijkheid en duidelijkheid over hoe we daar geraken is echter minstens zo belangrijk om het noodzakelijke maatschappelijk draagvlak hiervoor te creëren. De vraag blijft of overheden in staat zijn en het lef hebben om een dergelijke strategie voor de lange termijn uit te werken, of toch vooral beleid blijven maken voor de korte (verkiezings)termijn.