Wat betekent dat nu voor de huidige aanbieders zoals leasemaatschappijen, autofabrikanten en dealers – en gaan we nieuwe toetreders zien? Voor wat betreft de leasemaatschappijen zien we nu al een trend dat als er al sprake is van groei, deze voornamelijk te danken is aan de toename van het aantal privéleasecontracten. Het aanbieden van nieuwe auto’s tegen een (te) lage prijs en aantrekkelijke condities spreekt de consument, die uit is op gemak, vanzelfsprekend aan. Vraag is of de leasemaatschappijen, al dan niet in combinatie met importeurs/fabrikanten, in staat blijven dergelijke aanbiedingen te blijven doen. De traditionele verdiencomponenten uit afschrijving, verzekering, rente en reparatie en onderhoud zijn in dit soort contracten minimaal en wellicht in het geval van de ingecalculeerde restwaarden wellicht negatief. De rentecomponent speelt nu nog vanwege de lage rente een kleinere rol, maar een stijgende rente zal door de btw-toeslag over de rente een sterk prijsopdrijvend effect hebben en privélease voor de consument onaantrekkelijker maken.

De b2b-aanbieders van mobiliteit verliezen hun grip op de werknemer.

Daarnaast is het de vraag of de consument zich voor langere tijd contractueel vast wil leggen, gezien de toenemende onzekerheid over belastende maatregelen door het Rijk en/of plaatselijke overheden door verregaande milieumaatregelen (parkeerbeleid, milieuzones, enzovoort). Bedrijven verleggen de verantwoordelijkheid voor mobiliteit steeds meer naar de werknemer (via mobiliteitsbudgetten), waardoor het b2b-model verdwijnt. Het is aan het individu hoe hij of zij zijn of haar vraag naar mobiliteit gaat invullen. Daarbij is hij volledig vrij in de keuze van de leverancier; voor de gehele (auto)mobiliteit bijvoorbeeld door privélease, maar veel waarschijnlijker zal hij zijn mobiliteitsbehoefte bij verschillende leveranciers gaan onderbrengen.

In ieder geval verliezen de huidige b2b-aanbieders van mobiliteit hun grip op de individuele werknemer, doordat steeds minder collectieve contracten met werkgevers worden afgesloten. De huidige aanbieders zullen in plaats daarvan hun koers moeten wijzigen en hun aandacht moeten richten op het individu. Met alle gevolgen van dien…

Wat betekent dat nu voor de huidige aanbieders zoals leasemaatschappijen, autofabrikanten en dealers – en gaan we nieuwe toetreders zien? Voor wat betreft de leasemaatschappijen zien we nu al een trend dat als er al sprake is van groei, deze voornamelijk te danken is aan de toename van het aantal privéleasecontracten. Het aanbieden van nieuwe auto’s tegen een (te) lage prijs en aantrekkelijke condities spreekt de consument, die uit is op gemak, vanzelfsprekend aan. Vraag is of de leasemaatschappijen, al dan niet in combinatie met importeurs/fabrikanten, in staat blijven dergelijke aanbiedingen te blijven doen. De traditionele verdiencomponenten uit afschrijving, verzekering, rente en reparatie en onderhoud zijn in dit soort contracten minimaal en wellicht in het geval van de ingecalculeerde restwaarden wellicht negatief. De rentecomponent speelt nu nog vanwege de lage rente een kleinere rol, maar een stijgende rente zal door de btw-toeslag over de rente een sterk prijsopdrijvend effect hebben en privélease voor de consument onaantrekkelijker maken.

De b2b-aanbieders van mobiliteit verliezen hun grip op de werknemer.

Daarnaast is het de vraag of de consument zich voor langere tijd contractueel vast wil leggen, gezien de toenemende onzekerheid over belastende maatregelen door het Rijk en/of plaatselijke overheden door verregaande milieumaatregelen (parkeerbeleid, milieuzones, enzovoort). Bedrijven verleggen de verantwoordelijkheid voor mobiliteit steeds meer naar de werknemer (via mobiliteitsbudgetten), waardoor het b2b-model verdwijnt. Het is aan het individu hoe hij of zij zijn of haar vraag naar mobiliteit gaat invullen. Daarbij is hij volledig vrij in de keuze van de leverancier; voor de gehele (auto)mobiliteit bijvoorbeeld door privélease, maar veel waarschijnlijker zal hij zijn mobiliteitsbehoefte bij verschillende leveranciers gaan onderbrengen.

In ieder geval verliezen de huidige b2b-aanbieders van mobiliteit hun grip op de individuele werknemer, doordat steeds minder collectieve contracten met werkgevers worden afgesloten. De huidige aanbieders zullen in plaats daarvan hun koers moeten wijzigen en hun aandacht moeten richten op het individu. Met alle gevolgen van dien…