Het aantal elektrische auto’s blijft maar stijgen en de laadinfrastructuur groeit lekker mee. Ze maken de parkeerplaats er niet mooier op, maar als we elektrisch willen rijden, kunnen we niet zonder. Voor berijders is zo’n elektrische auto lekker lucratief, vanwege de bijtelling. En een plug-in helpt ook de werkgever, aan een lagere CO2-footprint en lagere kosten. Tenminste: als er voldoende geladen worden met de PHEV.

Die uitdaging geldt, nu het aantal stekkerauto’s toeneemt, niet alleen voor de wagenparkbeheerder. Ook voor de berijder is het niet altijd een zekerheidje dat je bij een laadpaal terecht kunt. Iedere elektrisch
rijder kent inmiddels wel de laadpaalklever: iemand die zijn auto de hele dag aan de paal laat staan, ook al is de batterij vol. Hoogst irritant. Vooral als je batterij leeg is en er in geen velden of wegen een andere laadpaal te bekennen is. Dit helpt bij volledig elektrische auto’s natuurlijk niet tegen de ‘actieradiusangst’.

Er zijn al wat initiatieven om dit probleem te tackelen, zoals Laadwijzer.nl. Deze doen echter een beroep op de sociale kant van elektrische rijders; via de app kun je elkaar informeren als je klaar bent met laden.

Dat is uiteindelijk niet voldoende: er moet een technische oplossing komen. Een parkeertarief dat flink stijgt als de batterij vol is? Kan, maar voor de meeste geldt nog altijd dat de werkgever voor het parkeren
betaalt. Voor de hardcore laadpaalklever denk ik aan iets dat even simpel als effectief is: ontladen. Als je batterij vol is, ontvang je een sms of appje en even later begint je auto te ontladen. Eens kijken hoe snel de laadpaalklevers hun auto dan weghalen. Je kan natuurlijk nog een stap verder gaan en een stoplicht op de ‘ontlaadpaal’ kunnen monteren: blauw = laden; groen = batterij vol; rood = ontladen. Zodat elke voorbijganger meteen ziet dat je in het rood staat. Over sociale druk gesproken. 

Het aantal elektrische auto’s blijft maar stijgen en de laadinfrastructuur groeit lekker mee. Ze maken de parkeerplaats er niet mooier op, maar als we elektrisch willen rijden, kunnen we niet zonder. Voor berijders is zo’n elektrische auto lekker lucratief, vanwege de bijtelling. En een plug-in helpt ook de werkgever, aan een lagere CO2-footprint en lagere kosten. Tenminste: als er voldoende geladen worden met de PHEV.

Die uitdaging geldt, nu het aantal stekkerauto’s toeneemt, niet alleen voor de wagenparkbeheerder. Ook voor de berijder is het niet altijd een zekerheidje dat je bij een laadpaal terecht kunt. Iedere elektrisch
rijder kent inmiddels wel de laadpaalklever: iemand die zijn auto de hele dag aan de paal laat staan, ook al is de batterij vol. Hoogst irritant. Vooral als je batterij leeg is en er in geen velden of wegen een andere laadpaal te bekennen is. Dit helpt bij volledig elektrische auto’s natuurlijk niet tegen de ‘actieradiusangst’.

Er zijn al wat initiatieven om dit probleem te tackelen, zoals Laadwijzer.nl. Deze doen echter een beroep op de sociale kant van elektrische rijders; via de app kun je elkaar informeren als je klaar bent met laden.

Dat is uiteindelijk niet voldoende: er moet een technische oplossing komen. Een parkeertarief dat flink stijgt als de batterij vol is? Kan, maar voor de meeste geldt nog altijd dat de werkgever voor het parkeren
betaalt. Voor de hardcore laadpaalklever denk ik aan iets dat even simpel als effectief is: ontladen. Als je batterij vol is, ontvang je een sms of appje en even later begint je auto te ontladen. Eens kijken hoe snel de laadpaalklevers hun auto dan weghalen. Je kan natuurlijk nog een stap verder gaan en een stoplicht op de ‘ontlaadpaal’ kunnen monteren: blauw = laden; groen = batterij vol; rood = ontladen. Zodat elke voorbijganger meteen ziet dat je in het rood staat. Over sociale druk gesproken.