‘De mens is zelf het grootste obstakel voor acceptatie EV’s’
Voor een belangrijk deel is de International Fleet Meeting bedoeld als netwerkevent, waar zo’n tweehonderd professionals uit de internationale leasewereld samenkomen. Fleet & Mobility was er bij, exclusief als mediapartner. Het informele deel wordt voorafgegaan door presentaties van twee ervaringsdeskundigen en een paneldiscussie. Thema: hoe elektrificeer je een wagenpark? Een makkie, zou je denken als je key note speaker Tomas Björnsson hoort. De vice president en head of business unit e-mobility van de Zweedse energiereus Vattenfall is stellig: gewoon beginnen, is zijn motto. En, raadt hij aan, pak het aan zoals een alcoholist van de drank af wil: word lid van een club die je helpt (in Björnssons geval de EV100 klimaatgroep) en maak wereldkundig wat je plannen zijn zodat je er niet meer onderuit kunt. En dan maar draagvlak kweken. Want daar komt het altijd weer op neer. Het Vattenfall-wagenpark (omvang 4.500 voertuigen van diverse pluimage) is in enkele jaren tijd voor 34 procent elektrisch geworden. Maar dat vergde (en vergt) veel zieltjeswinnerij. Roadshows, pilotprojecten, voorlichting, soebatten. Björnssons enthousiaste betoog maakte eens te meer duidelijk dat de belangrijkste barrière voor een grootschalige acceptatie van EV’s de menselijke factor is.
De Duitse werknemer koestert zijn auto
Daar kon Steffen Krautwasser nog wel wat aardige dingen over zeggen. Krautwasser, global head of car fleet bij softwaregigant SAP, zwaait de scepter over een wagenpark van ruim 20 duizend auto’s, waarvan 17 duizend in Duitsland. In Zweden kun je EV’s misschien doordrukken, maar de Duitse werknemer is andere koek, maakt hij duidelijk. Die heeft rechten. En die rechten worden jaloers bewaakt door vakbonden en belangenorganisaties. Dat betekent dat je als werkgever een mijnenveld betreedt als je je medewerkers een EV wil opdringen, een leasefiets wilt aansmeren of – de ergste ingreep – een ov-kaart. De Duitse werknemer koestert zijn auto en bij SAP mag hij kiezen uit 40 merken. Daar wordt niet aan getornd. De SAP-werknemer mag alles doen met zijn leasewagen, privékilometers inbegrepen. Dus houdt hij ook van diesel: 70 procent van het wagenpark bestaat uit diesels – het streven is om daar in 2020 20 procent van te hebben gemaakt – tegen die tijd wil Krautwasser 5.000 EV’s hebben rondrijden. Dat streven, aldus Krautwasser’ vergt een gigantische gedragsverandering.
Massale overgang
En ook hier is het zaak de werknemer aan de hand mee te nemen. Gratis opladen bij laadstations thuis en op kantoor, korter lopende leasecontracten voor EV’s, zodat de berijder bij twijfel niet al te lang aan zijn keuze vastzit. Kennismakingsdagen met EV’s. Flexibele mobiliteitsoplossingen naast de auto. En dan nog: Krautwasser gelooft er heilig in dat diesel en benzine niet op hun einde lopen. Hij pleit voor waterstof als alternatief. Hij vreest de problemen die de massale overgang naar elektrisch rijden kan hebben voor het elektriciteitsnet. Hij citeert Duits onderzoek waarin wordt gesteld dat bij 30 procent groei van het EV-park, black-outs zullen ontstaan. Tomas Björnsson wuift de bezwaren lichtjes weg. Een kwestie van een degelijk netwerkbeleid en er is geen vuiltje aan de lucht. Bovendien, stelt hij, valt de energie-impact van EV’s reuze mee: “In Berlijn hebben we onderzoek gedaan en vastgesteld dat het stroomnet daar een groei van 20 procent aan EV’s aankan zonder dat er aanpassingen aan het netwerk nodig zijn.”
Organiseer probeerdagen waar werknemers EV’s te leren kennen
Maar: hoe elektrificeer je dus je wagenpark? Tja. EV’s hebben de wind in de rug en werkgevers buitelen over elkaar heen om hun CO2-doelen te halen middels het elektrificeren van hun wagenpark. Fiscale incentives van overheden helpen een stevig handje. Maar weet dat die werknemer met zijn natuurlijke weerstand tegen gedragsverandering – en niet te vergeten het vermeende verlies van opgebouwde rechten – de zwaarste barrière vormt voor elk beleid. De belangrijkste inzichten die we meenamen uit Genève? Begin nu en begin bij de werknemers. Organiseer probeerdagen om ze elektrische auto’s te leren kennen. Mik te midden de overstappers op local champions, ambassadeurs die middels mond-tot-mondreclame de lof van hun EV bezingen. Maak het de berijders zo gemakkelijk en ‘hassle free’ mogelijk om elektrisch te rijden. Maar: denk ook in het aanbieden van mobiliteitsoplossingen. Denk aan autodeelprojecten, aan elektrische leasefietsen, aan ov-oplossingen. Neem vooral nog geen afscheid van fossiele brandstoffen. En leg voor de zekerheid wat kaarsen in uw bureaula – mochten die black-outs er tóch komen.
