Gerechtshof: ontbreken rijbaanassistent geen reden vernietigen leasecontract
De vrouw stapt in februari 2016 naar haar Volvo-dealer: ze wil een nieuwe auto. Na overleg valt de keuze op het leasen van een Volvo XC60 D4 190pk Geartronic Nordic+. Leasemaatschappij Axus, dat handelt onder de naam Volvo Car Lease, stuurt een offerte toe (op Volvo-briefpapier) en er wordt een leaseovereenkomst gesloten. Zowel in de offerte als in de leaseovereenkomst staat vermeld dat de Volvo beschikt over een Driver Alert-systeem (DAS) en een Lane Departure-systeem (LDS). De berijder krijgt daarbij een seintje als de auto onbedoeld van de rijbaan raakt of gaat slingeren, maar het systeem grijpt niet automatisch in.
Geen LKA
In augustus wordt de Volvo geleverd. Het is een model met de aangekondigde DAS en LDS, maar zonder de actieve rijbaanassistent LKA, die de auto vanzelf terugstuurt bij het afwijken van de rijbaan. En dat is nou net wat de vrouw had gedacht te krijgen na de gesprekken bij de dealer. Daaruit had ze afgeleid dat de LKA onderdeel was van het DAS-systeem. Ze is niet tevreden en maakt er een rechtszaak van. Ze wil van Axus een nieuwe Volvo mét de LKA-tril- en terugstuurfunctie. Ook wil ze 25 procent van de betaalde leasekosten terug.
Kantonrechter: dealer vertegenwoordigt leasemaatschappij niet
De kantonrechter wijst haar eis af: die vindt dat de vrouw onvoldoende heeft bewezen dat ze de dealer als vertegenwoordiger van de leasemaatschappij mocht beschouwen. Bovendien staat niet vast dat de LKA in de leaseovereenkomst stond vermeld. Dat het onderdeel zou moeten zijn van het DAS heeft ze niet onderbouwd.
De vrouw geeft niet op. Nadat de kantonrechter haar in het ongelijk heeft gesteld, komt de zaak voor het gerechtshof. De eis is nu dat de leaseovereenkomst wordt ontbonden en dat de leasekosten worden terugbetaald door Axus.
Gerechtshof: dealer vertegenwoordigt leasemaatschappij wél
Het hof oordeelt anders over de schijn van vertegenwoordigingsbevoegdheid die de dealer heeft ten opzichte van Axus. De vrouw heeft namelijk in de showroom met de verkoper gesproken en heeft via hem de offerte voor de leaseovereenkomst ontvangen, op briefpapier met het logo van Volvo en met vermelding van de naam Volvo Car Lease. Op zowel de offerte als de leaseovereenkomst staat de verkoper vermeld als contactpersoon. “Het staat tussen partijen bovendien niet ter discussie dat het de vaste praktijk van de dealer is om klanten die interesse hebben in het leasen van een Volvo, naar Axus te verwijzen”, constateert het hof. Axus heeft met deze werkwijze de indruk gewekt dat de dealer bevoegd was om namens de leasemaatschappij op te treden, luidt het oordeel. De vrouw is in de contacten niet duidelijk gemaakt dat het anders was: ze mag er dus van uitgaan dat de mededelingen over de LKA – als die al zijn gedaan – namens de leasemaatschappij zijn gedaan.
Geen essentiële eigenschap
Dat ze op dat punt gelijk krijgt van het hof, brengt de vrouw niet veel verder. De rechter is het namelijk niet met haar eens dat er sprake is van wederzijdse dwaling. De vrouw dacht dat de Volvo de ‘tril- en terugstuurfunctie’ zou hebben, en dat dacht de dealer ook, zo stelt ze. Ze had de auto nooit geleased zonder die functie. Maar volgens het gerechtshof maakt ze niet aannemelijk dat dat echt zo is en dat ze dat ook aan de dealer heeft verteld. De DAS- en LDS-functies bieden volgens het hof, in het verkeer een soortgelijke bescherming. “De ‘tril- en terugstuurfunctie’ vormt in dat licht bezien niet een zodanig essentiële eigenschap van de Volvo dat de dealer (ook) zonder nadere toelichting van de vrouw had moeten begrijpen dat zij bij afwezigheid van die eigenschap de overeenkomst niet zou zijn aangegaan.”
Van tekortschieten aan de kant van Axus is geen sprake, oordeelt het hof. Het ontbreken van de LKA weegt niet zwaar genoeg om de leaseovereenkomst te ontbinden.
Verhalen proceskosten niet aan de orde
Axus vindt dat de vrouw moet opdraaien voor de proceskosten. In de leaseovereenkomst staat vermeld dat die voor rekening zijn van de lessee. Maar dat gaat niet op. Het hof geeft aan dat alleen in uitzonderlijke gevallen proceskosten kunnen worden vergoed. Dat is met name het geval bij onrechtmatig procederen of misbruik van procesrecht. Dat is hier niet aangetoond, besluit het hof.
Lees hier de volledige uitspraak.
