Ambities voor een nieuw en duurzaam mobiliteitsbeleid zijn er genoeg, maar het blijkt lastig die wensen om te zetten in veranderend reisgedrag van medewerkers. Tijdens het Fleet Mobility Live Event moderaten Jos Hollestelle, clustermanager bij Syndesmo, en zijn collega Annemieke Stoppelenburg twee rondetafelsessies waarbij dieper op trends op het gebied van HR en mobiliteit wordt ingegaan.

CO2-reductie, het verbeteren van de vitaliteit van werknemers, kosten besparen, de arbeidsmarktpositie verbeteren, zo maar een greep uit de drijfveren van werkgevers om hun mobiliteitsbeleid in een nieuw jasje te steken. Leuk bedacht zo’n nieuw beleid, maar hoe krijg je de werknemers ook zo ver de plannen om te zetten in daden? Daar heeft Jos Hollestelle van adviesbureau Syndesmo ruim tien jaar ervaring mee. Die ervaring deelt hij tijdens het event Fleet Mobility Live.

Aanpak

Hollestelle onderstreept dat gedragsverandering in mobiliteit door werknemers erg lastig is, maar zeker niet onmogelijk. “Wat je vaak ziet is dat bedrijven allerlei voorzieningen treffen: iedereen een mobiliteitskaart, een fietsregeling of deelauto’s. Daar wordt vaak te makkelijk over gedacht, want alleen het faciliteren is niet voldoende. Er is een duidelijke aanpak nodig, anders bereik je nooit ander reisgedrag. Op hoofdlijnen zijn er volgens Hollestelle twee manieren van aanpak om het reisgedrag van medewerkers te veranderen: sturen en verleiden.

Sturen in gebruik

“Het sturen in het gebruik is een aanpak die vrijwel zeker en snel werkt, maar veel risico met zich mee brengt. Het is bijvoorbeeld erg effectief om vanaf morgen alleen nog maar elektrisch te leasen of om een parkeerbeleid in te stellen waarbij medewerkers die binnen een straal van tien kilometer van kantoor wonen niet meer mogen parkeren. Je ziet dat tot 80 procent van de medewerkers zich hiernaar schikt, maar ze zijn er niet blij mee. Het maakt mensen ook creatief, dan gaan ze in de omgeving parkeren als dat een optie is. De kans is groot dat de hakken van medewerkers in het zand gaan bij deze aanpak. Daarom kiezen veel werkgevers in deze arbeidsmarkt liever voor een andere aanpak. Ze zijn bang dat talent anders wegloopt naar de concurrent”, legt Hollestelle uit.

Verleiden

Het verleiden van medewerkers om anders te reizen is een aanpak waar een langere adem voor nodig dan bij de sturingsmethode, maar wel de meest geliefde aanpak. “We veranderen niet graag en helemaal niet als dit van anderen moet. Zorg er daarom voor dat het gewenste gedrag zo makkelijk mogelijk is. Wil je dat medewerkers met het OV reizen, geef ze een OV-kaart en zorg dat ze weten hoe die gebruikt wordt. Wil je het gebruik van deelfietsen stimuleren, plaats de fietsen dan in de centrale hal in plaats van ze weg te stoppen in een fietsenkelder. Belangrijk om het beleid tot een succes te maken is dat er een duidelijke visie is vanuit het bedrijf. Dat kan zijn dat de ambitie is om in 2020 al 25 procent minder CO2 uit te stoten. “Medewerkers moeten doordrongen worden van die ambitie. Bovendien moeten er wel haalbare en werkbare doelen worden gesteld”, besluit Hollestelle.

CO2-reductie, het verbeteren van de vitaliteit van werknemers, kosten besparen, de arbeidsmarktpositie verbeteren, zo maar een greep uit de drijfveren van werkgevers om hun mobiliteitsbeleid in een nieuw jasje te steken. Leuk bedacht zo’n nieuw beleid, maar hoe krijg je de werknemers ook zo ver de plannen om te zetten in daden? Daar heeft Jos Hollestelle van adviesbureau Syndesmo ruim tien jaar ervaring mee. Die ervaring deelt hij tijdens het event Fleet Mobility Live.

Aanpak

Hollestelle onderstreept dat gedragsverandering in mobiliteit door werknemers erg lastig is, maar zeker niet onmogelijk. “Wat je vaak ziet is dat bedrijven allerlei voorzieningen treffen: iedereen een mobiliteitskaart, een fietsregeling of deelauto’s. Daar wordt vaak te makkelijk over gedacht, want alleen het faciliteren is niet voldoende. Er is een duidelijke aanpak nodig, anders bereik je nooit ander reisgedrag. Op hoofdlijnen zijn er volgens Hollestelle twee manieren van aanpak om het reisgedrag van medewerkers te veranderen: sturen en verleiden.

Sturen in gebruik

“Het sturen in het gebruik is een aanpak die vrijwel zeker en snel werkt, maar veel risico met zich mee brengt. Het is bijvoorbeeld erg effectief om vanaf morgen alleen nog maar elektrisch te leasen of om een parkeerbeleid in te stellen waarbij medewerkers die binnen een straal van tien kilometer van kantoor wonen niet meer mogen parkeren. Je ziet dat tot 80 procent van de medewerkers zich hiernaar schikt, maar ze zijn er niet blij mee. Het maakt mensen ook creatief, dan gaan ze in de omgeving parkeren als dat een optie is. De kans is groot dat de hakken van medewerkers in het zand gaan bij deze aanpak. Daarom kiezen veel werkgevers in deze arbeidsmarkt liever voor een andere aanpak. Ze zijn bang dat talent anders wegloopt naar de concurrent”, legt Hollestelle uit.

Verleiden

Het verleiden van medewerkers om anders te reizen is een aanpak waar een langere adem voor nodig dan bij de sturingsmethode, maar wel de meest geliefde aanpak. “We veranderen niet graag en helemaal niet als dit van anderen moet. Zorg er daarom voor dat het gewenste gedrag zo makkelijk mogelijk is. Wil je dat medewerkers met het OV reizen, geef ze een OV-kaart en zorg dat ze weten hoe die gebruikt wordt. Wil je het gebruik van deelfietsen stimuleren, plaats de fietsen dan in de centrale hal in plaats van ze weg te stoppen in een fietsenkelder. Belangrijk om het beleid tot een succes te maken is dat er een duidelijke visie is vanuit het bedrijf. Dat kan zijn dat de ambitie is om in 2020 al 25 procent minder CO2 uit te stoten. “Medewerkers moeten doordrongen worden van die ambitie. Bovendien moeten er wel haalbare en werkbare doelen worden gesteld”, besluit Hollestelle.